شهر سوخته؛ نمادی از دنیای امروز
[ گفت و گو با وحید وحیدیان؛ درباره ی مستند زن شهر سوخته ]

امیر حسین ثنائی

وحیدیان متولد سال ۱۳۵۷ مشهد است. در دانشگاه نقاشی خوانده و تاکنون فیلم های مستندِ باد و آتش، زخمه، دیزالو، نگین کویر و ... را ساخته است. او در مستند"زن شهر سوخته"، با نگاهی به آئین و کیش نخستین، زن را به عنوان نمادی از باروری و زایش به تصویر در آورده است.

علاقه تان به این موضوع برای ساخت فیلم از کجا می آید؟
موضوع زن، از مدت ها پیش ذهنم را مشغول کرده بود و درباره ی آن تحقیق می کردم. در این میان سفرهای عکاسی به مناطق باستانی مختلف ایران داشتم؛ که آنها را با موضوع مورد نظرم بی ارتباط نمی دیدم. قدمت پنج هزار ساله ی شهر سوخته، کنجکاوی ام نسبت به آن و همچنین امکان دسترسی آسان تر به آن، دلیل اولویت موضوعی ام شد برای ساخت این فیلم.
زن را به عنوان نماد در نظر گرفته بودید؟
بله، کاملا. از ابتدای شکل گیری تحقیق برای فیلم، اساس کار ارائه ی مفهومی بود از زن در مسیر تاریخ به عنوان نماد باروری و زایش، و اشاره ای به جایگاه آن در کیش و آئین نخستین و نه زنی کشف شده با قدمت شهر سوخته ( شهر سوخته مکانی باستانی با قدمت پنج هزار سال و در جنوب شرقی ایران از مناطق مهم باستان شناسی دنیاست)؛ با این اعتقاد که شهر سوخته نمادی از دنیای کنونی است که به صورت انتزاعی به مخاطب ارائه می گردد و در راستای تحقق این اهداف از تحقیقات میدانی و کتابخانه ای نیز سود جستم.
چه اندازه از آن ساختاری که مشخص کرده بودید تغییر کرد؟
از این جهت که فیلم مستند بود، بالطبع عوامل طبیعی و غیرطبیعی در روند فیلمنامه ای که برای فیلم نوشته بودم، تغییراتی را ایجاد می کرد. اما غالب بصری فیلم مانند نماهایی که به دلیل محتوی و مفهوم نیاز به بازسازی داشت، در خدمت ساختار نهایی کار دارای فیلمنامه ای از پیش تعیین شده بود.
و بر همین اساس انیمیشن و ... طراحی و مورد استفاده قرار گرفت؟
بله، در ساختار فیلم تلاش شد تا با استفاده از انیمیشن، تصاویر ثابت و متحرک، حداقل گفتار، بازسازی فضاهایی از گذشته و حتی افکت هایی از موسیقی، به دور از هرگونه خود نمایی تکنیکی، مفهوم فیلم هر چه بهتر به مخاطب ارائه گردد و در این راستا انیمیشن، ابزاری بود جهت ارائه ی برخی نماهای خیالی.
تصویربرداری در آن منطقه ی جغرافیایی کار را سخت نمی کرد؟
بله، کاملا. با توجه به خشکسالی چندین ساله و فصلی بودن میزان آب دریاچه ی هامون در سال های اخیر، اقلیم خاص و طوفان های 120 روزه ی منطقه، زمان زیادی را نزدیک به یکسال جهت تصویربرداری برداری در فواصل مختلف سپری کردیم؛ اما خدا را شاکرم که بارندگی های کم سابقه در آن جا، ما را در تحقق اهدافمان یاری نمود.
این روزها به چه کاری مشغولید؟
در حال حاضر مشغول انجام تحقیقات فیلم بعدی خودم هستم. هر چند تاکنون تهیه کننده ای برای آن پیدا نکرده ام. از آن جایی که معمولا تامین تمام هزینه های یک فیلم برای تهیه کننده ی دولتی و غیردولتی مشمول محدودیت های خاص خود است، جهت تامین بخشی از هزینه های تحقیقات، همزمان مشغول ساخت مستندهای صنعتی ام.

 این گفت و گو ابتدا در نشریه روزانه ی جشنواره فیلم فجر و پایگاه خبری فیلم کوتاه منتشر شده است. 

 

منبع: رای بُن مستند | تاريخ: 1387/11/12
 | فهرست مطالب ابتدای صفحه | 
به گروه فيس بوک ما بپيونديد