مستند یک زندگی روایتگر چهره‌ای متفاوت از ایرانی است. جواد ظهیری، کارگردان این مجموعه در این باره گفت: "یک زندگی مجموعه‌ی ۲۶ قسمتی است. در هر قسمت از این مجموعه که اکنون در حال ساخت است به یک نمونه متفاوت و مشخصی از یک زندگی ایرانی پرداخته‌ایم؛ به طوری که موضوع و داستان هر قسمت با بقیه‌ی قسمت‌ها متفاوت است." وی افزود: "مثلاً یک قسمت شرح حال یک خانم در شمال کشور را روایت می‌کند که رستورانی را باز کرده و زندگی خوبی را برای خود و خانواده‌اش فراهم کرده است. به طور کلی این مجموعه به تصویر کشیدن زندگی یک ایرانی در گوشه‌ای از این آب و خاک است." ظهیری با تاکید بر این‌که آثار با کیفیت مخاطب خود را هم خواهد داشت گفت: "اگر مستند خوب ساخته شود باعث جذب مخاطب می‌شود. در این مجموعه واقعیت‌های زندگی را نشان می‌دهیم؛ از طریق نشان دادن این واقعیت‌ها می‌خواهیم یکی از رسالت‌های تلویزیون به عنوان رسانه‌ی ارتباطی که وظیفه‌اش مراقبت از زندگی انسان و محیط اطرافش است را به تصویر بکشیم."
وی درباره‌ی هدف از ساخت مجوعه‌ی مستند یک زندگی گفت: "با ساخت این مستند نشان می‌دهیم که هر کسی می‌تواند با امید به آینده امنیت خاطر و داشتن یک زندگی خیلی کوچک یا بزرگ احساس خوشبختی کند یا نه." این مستندساز با تاکید بر این‌که مستندسازی برایمان مزیت فرهنگی دارد اظهار داشت: "در حال حاضر از خروجی کلی کار رضایت ندارم، چرا که هنوز امکانات خاصی فراهم نشده است. مستندسازی هم به پول و هم زمان کافی نیاز دارد. به هر حال مستندسازی در کشورمان مطابق آن‌چه که داریم و می‌توانیم مستندسازی کنیم جای کار دارد. مستند سازی مزیت فرهنگی برای ما دارد." وی در این باره تاکید کرد: "خرده فرهنگ‌ها و اقلیم‌های متفاوت و دنیای بسیار بزرگی برای مستندسازی وجود دارد باید از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم و در معرض تماشای مردم قرار دهیم."
ظهیری با تاکید بر این‌که نشان دادن نقاط بالقوه فرهنگی جامعه جزو رسالت تبلیغاتی رسانه به شمار می‌رود اظهار داشت: "مستند پاسخی است به سوالات کلی ما به توانایی‌های بالقوه در زندگیمان، داشته‌ها و تنوع فرهنگی کشورمان. با مستند جهان بینیمان نسبت به فرهنگ و زندگی ایرانی تغییر می‌کند. این نقطه قوتی است برای نسل ما و نسل‌های آینده که به وسیله‌ی آن امکانات و ظرفیت‌ها کشف می‌شود و در معرض تماشای دیگران گذاشته می‌شود. این بخشی از رسالت تبلیغاتی است."
وی درباره‌ی جایگاه مستند در سایر کشور‌ها گفت: "برخی از کشورهای غربی که هدفشان سرگرم کردن مردم است و تمایلی برای افزایش آگاهی مخاطبان از واقعیات ندارند، ممکن است شبکه‌ی مستند جایگاهی نداشته باشد؛ اما در بسیاری از کشور‌ها که نگاه‌شان به مستند متفاوت است شبکه‌های مستندشان جزو بهترین شبکه هاست. مستندسازی گسترش چشم و گوش مخاطب است. هر کس نمی‌تواند به هرجایی برود و اطلاعات به دست آورد، اما با مستند می‌توان این اطلاعات را به دست آورد."