کارگردان مستند کمی بالا‌تر که در بخش رقابتی مستندهای جشنواره فیلم فجر پذیرفته شده است، موضوع فیلم را درباره رفتگر شاعر و نویسنده‌ای دانست که نگاهی فرهنگی به زندگی و جهان هستی دارد. لقمان خالدی که با این مستند در بخش مستند سی و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد به خبرنگار مهر گفت: "جشنواره فیلم فجر از جمله رویدادهای مهم سینمایی کشور است که اهمیت ویژه‌ای برای اهالی رسانه و منتقدان دارد و همین اهمیت موجب می‌شود تا فضای مناسبی برای دیده شدن آثار سینمایی ایجاد شود."
وی با اشاره به اینکه سینمای مستند از فضای رسانه‌ای ویژه‌ای در جشنواره‌های دیگر برخوردار نیستند، بیان کرد:"ناگفته نماند که جشنواره سینما حقیقت از جمله رویدادهای مستقلی است که از فضای رسانه‌ای برخوردار است اما از جهت دیده شدن آثار، جشنواره فیلم فجر فضای مناسب تری را فراهم می‌کند. البته اگر نمایش آثار مستند در کنار فیلم‌های بلند داستانی جشنواره فجر بود قطعا نتایج بهتری دربرداشت."
این مستندساز ادامه داد: "جشنواره فیلم فجر پل ارتباطی میان سینمای مستند و داستانی با مخاطب است و این نزدیکی جز در کانون توجه قرار گرفتن سینمای مستند اتفاق نمی‌افتد و بهتر این بود که در جشنواره سی و دوم، فیلم‌های مستند در کنار فیلم‌های بلند داستانی به نمایش گذاشته می‌شد." کارگردان فیلم کمی بالا‌تر با اشاره به سوژه‌ای که در این مستند مطرح می‌شود، عنوان کرد: "این مستند درباره رفتگر کرمانشاهی به نام شهریار است که حدود ۲۰ رمان نوشته و سالهاست که درگیر چاپ رمان‌های خود است. هدف او از چاپ این نوشته این است که فضای زندگی خود را از سطح یک زندگی معمولی کمی بالا‌تر ببرد."
خالدی در پاسخ به اینکه آیا مجموع نوشته‌های این شهروند کرمانشاهی را خوانده است، گفت: "برای اینکه با دنیای ذهنی شهریار آشنا شوم همه نوشته‌های او راخواندم. چون شهریار تحصیلات بالایی ندارد مجموع نوشته‌هایش به یک ویراستاری جدی نیاز دارد اما به نظر من شعرهایی که سروده بهتر است ولی آنچه اهمیت دارد تلاشی است که شهریار برای پیشرفت خود می‌کند و این تلاش قابل تحسین است. کارگردان فیلم مستند غذای بیرون یکی از شعرهای این رفتگر را اینگونه خواند: رفتگر، رفتگر برگ‌های زرد را جارو نکن/ چون می‌خواهم صدای خش خششان را/ زیر پایم بشنوم/ تا بدانم راه می‌روم."
این مستندساز جوان با اشاره به اینکه بخشی از مستند کمی بالا‌تر به تلاش شهریار برای رنگ فرهنگی بخشیدن به زندگی شخصی‌اش می‌پردازد، گفت: "شهریار دارای خانواده است و دو فرزند دارد و چون هیچگاه خانواده او به این وجه از نگاه شهریار توجه نکرده، ساخت این فیلم مستند باعث شد در کنار رفتگر بودن‌اش خانواده او بپذیرند که شهریار نگاه دیگری از جنس فرهنگ به زندگی دارد." خالدی درباره واکنش خانواده این رفتگر و ورود دوربین به زندگی شخصی آن‌ها بیان کرد: "همسر شهریار مخالفت بسیاری برای حضور دوربین و ثبت زندگی شهریار داشت و روزهای نخست فیلمبرداری همکاری‌های لازم را نداشت. یادم هست که به دلیل مخالفت همسرش روزهای اول شهریار با لباسی بسیار معمولی جلوی دوربین حاضر می‌شد اما پس از چند روز فیلمبرداری همسر شهریار لباس‌هایی اتو شده آورد و از ما خواست که با این لباس‌ها فیلمبرداری را ادامه دهیم."
وی در ادامه افزود: "نکته مهم این است که دوربین در زندگی آن‌ها تاثیر مثبت داشت و به نوعی شهریار به خانواده‌اش اثبات شد و همین حضور موجبات بهتر شدن روابط بین آن‌ها را نیز فراهم کرد." کارگردان مستند مشترک مورد نظر با اشاره به ساختار این فیلم مستند گفت: "ساختار این مستتد بر مصاحبه استوار است. برای اینکه با دنیای ذهنی شهریار آشنا شوم ناگزیر بودم از طریق سئوال و جواب به اصل سوژه بپردازم." لقمان خالدی در پایان صحبت‌هایش با اشاره به حضور شهریار در مراسم اختتامیه هفتمین جشنواره فیلم سینما حقیقت گفت: "زمانی که فیلم کمی بالا‌تر به عنوان برگزیده اعلام شد شهریار هم همراه با من بالا آمد و از او نیز تقدیر شد. این رفتگر هنگام دریافت جایزه خود گفت «لقمان خالدی فقط زندگی مرا به تصویر نکشیده بلکه این زندگی را به خود من نیز نشان داده است». این سخن شهریار به من نشان داد که سینمای مستند می‌تواند تاثیرگذار باشد و تغییر ایجاد کند و این سخن شهریار برای من ستایش سینما بود."