هادی آفریده گفت: امروزه بیشترین تعداد جوایز موزه ی سینما به سینمای کوتاه و مستند مربوط می شود که به نوعی شریف ترین سینماست. اما با این همه مسوولان سعی دارند که به نوعی راه های ارتباطی این سینما را ببندند. این کارگردان فیلم کوتاه در پی دستور ویژه برای تشکیل شورای برای بررسی فیلم های کوتاه و مستند ارسالی به جشنواره های جهانی به گفت:" زمانی که همه درهای دیده شدن فیلم ها به روی فیلمسازان کوتاه و مستند بسته می شود، طبیعتا فیلمساز ترجیح می دهد که فیلمش در جایی از دنیا دیده شود. من نمی دانم مشکل روند قبلی چه بوده است که امروزه برای حضور های جهانی این فیلم ها نیاز به چنین نظارتی حس شده است." این مستندساز یادآور شد:" تشکیل این شورا خاطره  ی سال های 77 و 78 را در ذهن من زنده می کند، در آن دوران که فیلم های کوتاه و مستند حضورهایی موفقی در جشنواره های جهانی داشتند، در انجمن سینمای جوان فردی به عنوان مسوول فیلم های ایرانی را گزینش کرده و به جشنواره ها می فرستاد و بدین ترتیب ارسال فیلم ها با نظر و تایید دولت همراه می شد. اما در سال های 82 به بعد بخشنامه ای بر دیوار انجمن سینمای نصب شد که براساس آن فیلمساز ها مجاز می شدند که فیلم های خود را به شخصه به جشنواره ها بفرستند." آفریده به پیشرفت های دیجیتال در دنیای امروز اشاره کرد و افزود:" اکنون پیشرفت تکنولوژی به گونه ای است که امکانات متعددی را در اختیار فیلمسازان قرار می دهد و با بهره گیری و با وجود این پدیده ها دیگر محدود کردن فیلم ها در یک کشور به نوعی غیر ممکن تلقی می شود." وی ادامه داد:" اکنون بخش مهمی از فیلم های کوتاه و مستند در انجمن سینمای جوانان و یا مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی ساخته می شوند، حال چه لزومی دارد که فیلم هایی که در این دو نهاد دولتی و در تمام مراحل با تایید و بررسی مسوولان دولتی ساخته شده اند، پیش از رفتن به جشنواره ها بار دیگر مورد بررسی قرار بگیرند؟" کارگردان نقل گردآفرید همچنین مطرح کرد:"اکنون شرایط دنیا به گونه ای است که کپی فیلم ها به راحتی وارد بازار قاچاق می شود و بسیار ساده این فیلم ها بر روی اینترنت قرار می گیرند و در تمام دنیا دیده می شوند، حال چگونه می توان با یک آیین نامه و یا بند قانونی جلوی این روند را گرفت؟"
وی با اشاره به تصمیم تشکیل شورای ویژه برای فیلم های کوتاه و مستند گفت:"اکنون یکی از مشکلات عمده ی این تصمیم و بسیاری آیین نامه های دیگری که در زمینه فیلم های انیمیشن، کوتاه و مستند تدوین می شوند، آن است که در آنها هیچ مشورتی با خانواده ی انیمیشن، مستند و یا فیلم کوتاه نمی شود. فیلمسازان کوتاه و مستند در زمان ساخت فیلم های خود با مشکلات بسیار متعددی مواجه هستند و در مقطع ساخت فیلم هیچ یک از مسوولان دولتی آنها را مورد حمایت قرار نمی دهد و نمی گویند که ما برای ساخت فیلم های مستقل شما بودجه ای در نظر گرفته ایم. حال با تمام مررات ها که فیلم ساخته شد، این که بخواهیم بر حضور آنها در جشنواره های خارجی نظارت کنیم کار درستی نیست. به هرحال اگر قرار است که کنترل یا حمایتی وجود داشته باشد باید همیشگی باشد."
این فیلمساز کوتاه در ادامه ی صحبت های خود به مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی اشاره کرد و گفت:"اکنون نزدیک به 18 ماه است که همه ی تولیدات مرکز حالت سفارشی دارند و نهاد دولتی متولی سینمای مستند به هیچ کارگردان و طرح مستقلی توجه نشان نداده است. حال در چنین شرایطی قرار است برای حضور فیلم ها در جشنواره های جهانی نظارت وجود داشته باشد. فکر می کنم که تمام این صحبت ها تنها در حد یک بخشنامه باقی بماند، چرا که در اجرا خیلی نمی توان این گونه برخورد کرد. به هرحال اگر دوستان متولی سینما دوست دارند که فیلمی از کشور خارج نشود آن بحث دیگری است، اما اگر این افراد به فکر شکوفایی سینمای کوتاه و مستند هستند لازم است که جشنواره های مستقل متعددی را فراهم آورند تا پس از برگزاری آنها عطش دیده شدن فیلم ها در جشنواره های خارجی در سازندگان آنها فروکش کند."
وی همچنین گفت:" اگر موسسه ی رسانه های تصویری برای تمامی فیلم ها امکان دیده شدن فراهم کنند، تلویزیون فیلم های مختلف را خریده و به پخش آنها بپردازد، اگر سینما سهمی را هم برای اکران فیلم های کوتاه و مستند در نظر بگیرد و جشنواره های مستقل مختلفی در این زمینه ها برگزار شود، فیلم ها در داخل کشور دیده خواهند شد و دیگر فیلمساز خیلی علاقه ای به حضور در جشنواره های خارجی نخواهد داشت. اما زمانی که همه ی درها بسته است طبیعتا فیلمساز ترجیح می دهد که فیلم اش در جایی از دنیا دیده شود. من نمی دانم مشکل روند قبلی چه بوده که امروزه برای حضور های جهانی این فیلم ها نیاز به چنین نظارتی حس شده است."