کارگردان مستند تینار معتقد است امروز در عرصه‏ی مستندسازی افرادی با استعداد وارد شده اند؛ اما این فیلم‏‏سازان جوان وقتی به مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی مراجعه می کنند، چون شناخته شده نیستند توسط مسئولان مرکز حمایت نمی شوند.
مهدی منیری، با بیان این نکته که فرصت چندانی برای پیگیری مستند های به نمایش درآمده در سال جاری نداشته است، گفت:"به ضرس قاطع نمی توانم در خصوص افزایش یا کاهش کیفیت مستندها اظهارنظر کنم، اما در خصوص فیلم هایی که در جشن خانه‏ی سینما دیدم می توانم اینطور بگویم که نه خیلی خوب بودند و نه بد. اگر بخواهم انتظارها را مد نظر قرار دهم باید بگویم جز دو سه مورد انگشت شمار، بقیه خوب نبودند و هنوز با ایده آل ها بسیار فاصله داریم."
وی با بیان اینکه امروز در آستانه‏‏ی برگزاری چهارمین جشنواره‏ی سینما حقیقت و پس از پشت سر گذاشتن سه دوره‏ی این جشنواره، جای آن دارد عملکرد مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به عنوان اصلی ترین حامی این جشنواره و بسیاری از فیلم های حاضر در آن، مورد نقد و بررسی قرار گیرد، افزود:"من به گروه جدیدی که حدود یک‏سال است زمام امور این مرکز را در دست گرفته اند کاری ندارم، اما عقیده ام این است که نحوه‏ی حمایت از ساخت فیلم های مستند و پروسه‏ی تولید در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی جای حرف بسیار دارد."
منیری ادامه داد:" امروزه در این مرکز دو نوع فیلم مستند بیشتر از سایر موارد تحت حمایت قرار می گیرند: اول فیلم هایی که کاملاً در جهت دیدگاه ها و منویات روسای مرکز قرار دارند و دوم فیلم هایی که قبلاً بدون کمک مرکز ساخته شده اند و پس از درخشش در جشنواره ها و محرز شدن کیفیت بالای اثر تولید شده، شایسته‏ی حمایت تشخیص داده می شوند. شاید باورش مشکل باشد و یا حداقل برای من قبول آن سخت بود که چنین چیزی را بپذیرم، اما این اتفاقی است که برای برخی از فیلم های مستند افتاد و بعد از ساخته شدن فیلم و احتمالا حضور در جشنواره ها و کسب موفقیت ها، مرکز گسترش به عنوان تهیه کننده وارد ماجرا شد."
کارگردان مستند تینار با طرح این پرسش که اگر قرار باشد فیلمی ساخته شود و پس از درخشش، توسط چنین نهادی مورد حمایت قرار گیرد، پس اصلی‏ترین وظیفه‏ی مرکز چیست؟، گفت:"مگر نه اینکه مهم ترین رسالت مرکز قبل از ساخته شدن آثار، تصویب طرح و پس از آن حمایت و تهیه‏ی فیلم های مستند و تجربی و همچنین اولین فیلم های سینمایی کارگردان هاست!؟ در صورتی که واقعیت چنین نیست و یک جای کار می لنگد و این نشان دهنده‏ی نوعی مدیریت خودمختار و البته دور از ضوابط کارشناسی در این مرکز است. هر چند به این نکته اذعان دارم که حمایت پس از تولید فیلم، توسط مرکز نیز جای قدردانی دارد و نباید به این دلیل مورد شماتت قرار گیرند؛ ولی بهتر آن است که با نگاهی مهربان تر قبل از شروع ساخت آثار چتر حمایت مرکز بالای سر مستندسازان قرار گیرد."
این کارگردان سینمای مستند با اشاره به داستان انتقال جشنواره‏‏ی سینما حقیقت به اصفهان افزود:"ببینید این جریانات تا چه حد توان مرکز را مصروف خود کرد و آخر سر هم هیچ اتفاق خاصی رخ نداد، جز اینکه برپایی این جشنواره حدودا یک ماه به تعویق افتاد. اینکه شب بخوابیم و صبح یک تصمیم عجیب و غریب بگیریم که هنر نیست!  آیا مدیرانی که در راس چنین نهاد کلیدی در حیطه‏ی حمایت و تولید آثار مستند قرار گرفته اند، سابقه ای هر چند اندک در این زمینه داشته اند!؟ آیا صرفا به دلیل در اختیار داشتن حمایت های بی پایه و اساس و بدون نظارت دولت و همچنین صدها میلیون و شاید میلیاردها تومان از پول بیت المال زبان بسته، می شود در راس چنین حرمی قرار گرفت و تحول به وجود آورد!؟" کارگردان مستند سیوا در پایان با اشاره به نیروهای تازه نفسی که وارد حیطه‏ی مستندسازی شده اند گفت:" امروز در عرصه‏ی مستندسازی افرادی وارد شده اند که خیلی بااستعداد هستند و طرح های خوبی دارند؛ اما این فیلم‏سازان جوان اگر به مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی مراجعه کنند، چون شناخته شده نیستند توسط مسئولان مرکز حمایت نمی شوند. نظر من را بخواهید می گویم این وضعیت قطعاً باید به یک نقطه‏ی تعادل رسیده و تصحیح شود. اما فارغ از همه‏ی این حرف ها، من خود به شخصه امیدوارم در جشنواره‏ی سینما حقیقت امسال بتوانم حداقل چند فیلم خوب ببینم تا به آینده‏ی فیلم مستند در این دیار امیدوار شوم."