لقمان خالدی با ابراز بی اطلاعی از نمایش فیلمش در سینما سپیده گفت:" به هیچ وجه در جریان نمایش مشترک مورد نظر بعد از جشنواره‏ی سینما حقیقت نبودم و این مساله را از شما می‌شنوم. ما زمان برگزاری جشنواره‏ی چهارم سینما حقیقت هم از این بی‌برنامگی‌ها داشتیم."
وی ادامه داد:" خیلی از فیلمسازان شهرستانی زمان برگزاری جشنواره به من زنگ ‌زدند و از شرایط نمایش فیلم‌هایشان و در نظر نگرفتن مکان اسکان توسط برگزارکنندگان جشنواره، اظهار نارضایتی کردند. جشنواره‏ی سینما حقیقت یک جشنواره‏ی بین‌المللی است و اگر برای مهمانان خارجی امکانات در نظر گرفته می‌شود، باید برای فیلمسازان شهرستانی که یک‏سال چشم انتظار این جشنواره و دیدن فیلم‌هایشان روی پرده سینما هستند هم امکانات در نظر گرفته شود."
وی در مورد نحوه‏ی اکران فیلمش در جشنواره‏ی چهارم سینما حقیقت توضیح داد:" تمام مدت به دنبال دبیر جشنواره بودم که بدانم چه زمانی فیلمم اکران می‌شود و مهمان‌هایم را چه روزی باید دعوت کنم. در نهایت هم به نتیجه نرسیدم. یکی از دلایل برگزاری جشنواره‌های اینچنینی پیدا کردن استعدادهای جوان است و با این رویه ما استعدادی کشف نمی‌کنیم."
خالدی در مورد اختصاص سینما سپیده به فیلم‌های مستند توضیح داد:" به نظرم سالن خانه‏ی هنرمندان مناسب‌تر از سینما سپیده بود. در سینما سپیده بیشتر فیلم‌ها یک بار نمایش داده می‌شوند و پوستری هم ندارند، پس نباید انتظار داشته باشیم فروش کنند. البته بعضی مستندهای بلند به صورت هفتگی اکران می‌شوند؛ اما به نظرم این نحوه‏ی اکران مناسب نیست. سینمای مستند بیش از هر چیز به تبلیغ نیاز دارد و مخاطبی که به واسطه‏ی همین تبلیغات توجهش به سینمای مستند جلب شود. در نظر گرفتن یک سالن برای فیلم‌های مستند بدون تبلیغات برای این فیلم‌ها بی‌فایده است."
کارگردان مستند و من مسافرم همچنین عنوان کرد:" مستندسازان همیشه تلاش کرده‌اند مخاطب عام را متوجه نوع خاص سینمایشان کنند؛ اما همچون گذشته بیننده‏ی سینمای مستند، خود مستندسازان هستند. فکر می‌کنم اختصاص یک سالن به سینما مستند در آستانه‏ی جشنواره چهارم سینما حقیقت بیشتر جنبه تبلیغاتی داشت."