"علیرضا قاسم خان" گفت:"باید توجه داشت که کسی با یک دوربین، مستندساز نمی شود. تکنولوژی و امکانات تا به حال یک فیلم عمیق انسانی نساخته است. تا درک فرهنگی وجود نداشته باشد فیلمی ساخته نمی شود." وی در جواب این سوال که مطالعه ی کتاب های مستند می تواند چه تاثیری بر کار مستندسازان داشته باشد گفت:" مسئله ی اصلی توجه به کتاب مستند نیست، بلکه سوال این است که چرا دوستان مستندساز ما گرایش کمتری به خواندن کتاب در حوزه های انسان شناسی، تاریخ، موسیقی و ... دارند؟ من فکر می کنم تصور دوستان این است که از خواندن این کتاب ها چیزی یافت نمی شود؛ در حالی که یک مستند ساز باید بخواند، بخواند، بخواند و بسیار فیلم بسازد."
قاسم خان با تاکید بر این نکته که فقط فیلم دیدن و مطالعه ی تئوری های سینمای مستند کافی نیست، خاطرنشان ساخت:"مستندساز فقط به تئوری نیاز ندارد، بلکه باید کتاب های انسان شناسی، تاریخی، فرهنگ شناسی و ... را بخواند. تا این نگاه اصلاح نشود نمی توانیم از کتاب مستند صحبت کنیم. به علاوه یکی از مشکلات مهم ما در حوزه ی کتاب مستند این است که تئوری های سینمایی را بومی سازی نمی کنیم. مثلا اگر در حوزه ی تئوریک سینمای دیجیتال اتفاقی رخ دهد ما آن را ترجمه می کنیم و گمان می کنیم که این کار کافی است. این تئوری ها باید از منظر کارشناسان مسائل ایران مورد بررسی و محک قرار گیرد."
قاسم خان در رابطه با لازمه ی نظریه پردازی در سینمای مستند گفت:" ابتدا باید به این نکته توجه داشت که اساسا وقتی در بافت و ساختار حوزه های مختلف فرهنگ با بحران رو به رو هستیم این مسئله به سینمای مستند نیز کشیده شده است. بنابراین باید وضعیت سینمای مستند ما و سینمای مستند در جهان امروز بررسی شود تا بتوانیم برای نظریه پردازی از منظر سینمای مستند تعریفی ارائه کرده باشیم." او همچنین تصریح کرد:" تعداد جشنواره ها ی مستند بالاست، اما به همین میزان کتاب های جدی مستند بسیار اندک است. ما وقتی به حوزه ی تولید بپردازیم فقط حجم کمی کار بالا می رود، در صورتی که اگر این از منظر تئوریک و شناخت آکادمیک اتفاق نیفتد، جشنواره ها هم ابتر می مانند. این خوب است که با برگزاری هر جشنواره تعدادی کتاب منتشر می شود، اما این اتفاق فصلی و مناسبتی است و از یک بستر عمیق سینمای مستند برنمی خیزد."
