یک منتقد و مستندساز با اشاره به کمبودهای سینمای مستند گفت:" در سال های اخیر وجود سایت های مختلف که سینمای مستند را دنبال می کنند به این سینما کمک کرده است، اما هیچ چیز جایگزین نشریه ی چاپی نمی شود."
"روبرت صافاریان" از مستندسازانی است که این روزها با سایت پیک مستند سهم به سزایی در انعکاس اخبار سینمای مستند به علاقه مندان این حوزه دارد. او با تاکید بر اینکه مساله مهم و حیاتی سینمای مستند و اهالی آن وجود یک نشریه تخصصی است عنوان کرد:" ما حدود چهار، پنج سال پیش نشریه ای مختص مستند با عنوان سینما حقیقت را هفت شماره پیاپی منتشر کردیم؛ اما متاسفانه بعد از شماره ی هفتم به دلیل مشکلات مالی و حمایت نکردن انجمن های مستند انتشار این نشریه متوقف شد. البته با راه اندازی دو سایت تخصصی سینمای مستند، مشکلات تا حدودی حل شد اما فضای سایبر نمی تواند همه اتفاقات را پوشش دهد." وی ادامه داد:" در نگاه اول راه اندازی یک سایت ساده تر از نشریه است، اما واقعیت این است که تنها تفاوت سایت و نشریه در این است که سایت هزینه های چاپ ندارد. نیروی انسانی که برای جمع آوری اخبار و اطلاعات می خواهید و دعوت از منتقدان و مستندسازان برای یادداشت نویسی و نقد به میزان یک نشریه تخصصی هزینه بر است. شما برای گزارش پشت صحنه مستندها نیاز به عکاس دارید، برای گرفتن مصاحبه و تنظیم آن نیاز به خبرنگار دارید و همه ی آنچه که در مطبوعات مکتوب نیاز است در مورد سایت و فضای مجازی هم صدق می کند، پس می بینیم که راه اندازی سایت هم کار چندان ساده ای نیست." صافاریان با اشاره به سایت پیک مستند افزود:" فضای مجازی رابطه ی مستقیم به علاقه و فرصت کافی دست اندارکارانش دارد. مثلا من با همراهی آقای پیروز کلانتری سایت پیک مستند را اداره می کنیم، اما میزان مطالبی که در این سایت منتشر می شود به فرصت آزاد ما بستگی دارد و خیلی وقت ها به دلیل مشغله ی کاری نمی توانیم آنطور که باید اخبار و اطلاعات را منعکس کنیم. اما به هر حال وجود این سایت در جای خودش مفید است و تا امروز توانسته مخاطب خاص خودش را پیدا کند."
کارگردان مستند وارونگی در خصوص راه کار ایجاد نشریه تخصصی عنوان کرد:" انجمن های فیلم مستند و شرکت های وابسته به سینمای مستند با همکاری هم باید شرایطی برای انتشار نشریه ی مستقل و سایت فراهم کنند. در حال حاضر مجلات مختلف سینمایی بخشی از صفحات خود را به اخبار سینمای مستند اختصاص داده اند اما اینها کافی نیست. اگر بخشی به نام سینمای مستند وجود داشته باشد، صفحات پایانی یک مجله را اشغال می کند که آن هم معمولا در حاشیه است و دیده نمی شود و یک شماره در میان و به هر بهانه ای حذف می شود. من خبر دارم مجلات تخصصی سینمایی مثل فیلم نگار که چنین صفحاتی داشتند بعد از یک مدت پشیمان شدند و حالا دیگر خبری از بخش سینمای مستند در این مجله ها نیست." این مستندساز همچنین یادآور شد:" مثلا در سال های اخیر گرایش به ریتم تند در بیشتر مستندها باب شده است و این نوع نگاه به سینمای مستند در تدوین و سلیقه تدوینگران هم دیده می شود. بیننده هم متوجه این قضیه هست و اگر ریتم یک اثر یک مقدار کندتر از آثار دیگر باشد مخاطب از دنبال کردن آن انصراف می دهد. این نوع بحث ها فقط در نشریات تخصصی قابل بررسی است و سینمای مستند مستعد پرداختن به جزییات این چنینی است."
وی در پایان در مورد ضرورت سینمای مستند گفت:" در این سال ها نشانه هایی از رشد سینمای مستند وجود ندارد. البته حضور سینمای مستند در این سال ها به این معنی هم هست که به یک سری از نیازهای مخاطبان و مستندسازان پاسخ می دهد. سینمای مستند زیر مجموعه ی سینمای فرهنگی ایران است و تداوم آن نشان داده که اگر نباشد، نبودش احساس می شود و ما دچار مشکل خواهیم شد."
