ریچارد لیکاک، مستندساز مشهور درگذشت. پدر سینما وریته‌ی آمریکا، همکار و فیلمبردار رابرت فلاهرتی که دوستانش او را با نام ریکی می‌شناختند، صبح روز گذشته در پاریس در گذشت. او از مدت‌ها قبل بیمار بود.
لیکاک (متولد ژوئیه‌ی۱۹۲۱) به همراه پنبیکر، برادران مایسلز و باب درو از پایه‌گذاران سینما وریته در آمریکا بود. هر آنچه امروز از دنیای واقعی گرفته تا جرسی شور، مشهور به سریال‌های تلویزیونی حقیقی امریکایی که در آن‌ها از متن استفاده نمی‌شود و هر آنچه بطور حقیقی و واقعی اتفاق می‌افتد و نشان داده می‌شود و از آدم‌های معمولی به جای هنرپیشگان حرفه‌ای استفاده می‌شود، که صورتی خبرنگاری دارند و بدون فیلم نامه هستند، حاصل اکتشافات این مردان در دهه‌ی ۵۰ و اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی است.
پنبیکر پس از دیدن فیلم لیکاک با نام توبی و ذرت بلند در سال ۱۹۵۴، با او وارد همکاری شد: "زمانی که برای اولین بار توبی را دیدم با خودم گفتم این خودش است، فیلمی که دیالوگ‌هایش از دل موضوع می‌آیند و البته اولین فیلمی بود که چنین حالتی داشت. من و باب درو پس از دیدن فیلم بدون هیچ معطلی می‌خواستیم بدانیم که چه کسی این فیلم را ساخته است. بعد‌ها ریچارد شریک من شد و ما با هم چند تایی فیلم ساختیم. من خیلی چیز‌ها درباره‌ی این سبک فیلم ساختن از او یاد گرفتم. تمامی فیلمسازانی که الان مستند می‌سازند شروع کارشان را مدیون لیکاک هستند. او به خاطر پول سراغ این کار و روش نرفت. اصلا اهل مادیات نبود. دوست داشت در حالی به سراغ پروژه‌ها برود که هیچ آگاهی نسبت به‌شان نداشته باشد. ما در حالی به سراغ موضوعات می‌رفتیم که اصلا نمی‌دانستیم که قرار است چه اتفاقی بیافتد. بدون فیلم نامه، بدون هیچ متنی، تنها منتظر این بودیم که دوربین چیزی را کشف کند. مثل یک جنگل بزرگ تاریک می‌مانست که می‌توانستی صبر کنی تا ببینی چه چیزی در آنجا کشف خواهی کرد."
ریچارد لیکاک روزی از دنیا رفت که قرار بود از فردای آن روز، تمامی فیلم‌هایش در پاریس به نمایش گذاشته شود.